شاید خدا بزرگست ..

یادداشت بامداد ۲ آبان ۱۴۰۲ :

در زندگی هیچگاه بیاد ندارم ،

بابت هیچ درد و رنج و سختی

آهی کشیده باشم

به هر مخلوقی از حیوان تا انسان رحیم بودم و

حتی در برابر ظلمهای خواسته و ناخواسته از آدمیان

باز هم دلم تاب آه نمیاورد و

ازآن رو آهی به هیچ بنی بشری نداشتم

شاید سنگ بنای ایراد خوی آدمی گاهی انجاست که

بجای خدا مینشیند ...

ساعتی پیش در درونم تهوعی دردناک بود که

قسمی به روح پدرم و ...

و آهی به وسعت تمام رنجها و

زخمهای دلهای پاک داغدیده

از رحم بیجای خیر

و مکر بی انتهای شر ،

به پهنای سراسر عالم جاری ؛

کشیدم ...

و ازین لجنزار متعفن تعاملات بشر و اخلاق و

امراض لاعلاجش

گذشتم ؛

شاید خدا بزرگست ..

شاید نه که او قطعا بزرگست ...

همین .