۱۵ مهر ۱۴۰۲

نمیدانم در کجای این هستی بی انتها ی خلقت ،

تورا گم کرده ام

و شاید من گم شده ام

که هر چه بیشتر میگردم و کمتر میابم

راه بلند بود ، صعب ‌..

ابلیس ، آن فرشته مقرب برای نافرمانی اش ، هزار دلیل داشت

از دست نشاندگان آن رجیم لعین ، چه انتظار

که هنوز خون هایبل به دستان قابیل ست

و این دور باطل تا ابد ادامه دارد ...

عذاب یعنی دوری از رحمت

ولی چیزی که خوب میدانم

"من کان لِ‌لله ، کان الله له .. "

مرا در کنج هزارتوی غم و اسارت دنیا

از عشق تا جان ، از تن تا عزیزان

از مال تا ... ؛

رها کن ...

" که زجان ما بگردان ره آفت قضا را ..."

راهی به آسمان گشا

راهی ه بیکران نما

که من "طایر شکسته پر آسمانی ام ..."