زمستان..

ببین جو گندمم ، یعنی کمی از فصل من مانده 

زمستان رخ کند.. مُردم ، شب یلدا مرا دریاب ...

بعد از سالها یلدا .. خانه مان هستم . هوای دل اهل اینجا گرمست.

خودم را مرور میکنم تا خودی را یافته و ارائه بدهم که او هم دل گرمی دارد.

نگاه کن کودکی خودش را برای پشمک و حلوای گردو هویچ تلف میکند ، منم ؟!

چقدر آن "خودم" را دوست دارم . چون من همیشه احمق ها و کودک ها را

خیلی دوست دارم که

از قضا هردو فاکتور را آن "خودم" دارد ‌.