آئینه ی یک شب ..

ه.سایه

گاهی فکر میکنم چقدر عجیبست همه چیز .. 

از خود خویشتنم تا زمان .. 

فصل همانست و زمستان زمستان زمستان ..

شب همان شبست و من همان من ؛ اما زمان...

چه کرده ست زمان !

چقدر زمان گذشته است و شقیقه ام مو میپزد و

تار های سفید خلق میکند ..

پیری ..

جلوی آیینه سالهاست بازجویی میکنم 

واژه ها هم حوصله شان سر رفته ست . 

خسرو گفت :

"گوش استماع ندارم 

فَلِمن تقُل .."