واقعا زیبا...

زندگی یک چمدان است که می آوریش

بار و بندیل سبک می کنی و می بریش 

خودکشی،مرگ قشنگی که به آن دل بستم

دسته کم هر دو سه شب سیر به فکرش هستم

 گاه و بیگاه پُر از پنجره های خطرم

به سَرم می زند این مرتبه حتما بپرم 

گاه و بیگاه شقیقه ست و تفنگی که من

مقرص ماهی که تو باشی و پلنگی که منم 

چمدان دست تو و ترس به چشمان من است

این غم انگیزترین حالت غمگین شدن است 

قبل رفتن دو سه خط فحش بده،داد بکش

هی تکانم بده،نفرین کن و فریاد بکش

ع.آذر

پی نوشت:

فارغ از پست و حس شعر زیبای علیرضا آذر عزیز ، لازم داخل پرانتز بگم دوست به اصطلاح محترمی که کامنت گذاشتی آن هم بدون اسم! و باسم مستعار "هیچکس" !!! ، اولا کسی از شما دعوت بعمل نیاورده که ازین وبلاگ دیدن کنید و  ثانیا نه دوست دارم بدانم کیستید و چه میخواهید و چی میگویید ثالثا  من حوصله چرندیات و خزعبلات رومانتیک و پیتون پلیس ی را  از ، هیچکسی مخصوصا کسانی که مشکل هویتی دارند را ندارم. پس فلمن تقل ، گوش استماع ندارم.

66